โรซาริโอเริ่มชกมวยสากลอาชีพเมื่อ 3 มีนาคม พ.ศ. 2522 ชนะน็อค ฮอร์เก้ ออร์เตกา ยก 2 จากนั้น ขึ้นชกชนะรวดจนได้ครองแชมป์โลกรุ่นไลท์เวทของสภามวยโลกเมื่อ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2526 ชนะคะแนน โฮเซ่ หลุยส์ รามิเรซ ป้องกันตำแหน่งได้ 2 ครั้งก็เสียแชมป์คืนให้รามิเรซ โดยเป็นฝ่ายแพ้น็อคในยกที่ 4 เมื่อ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2527 โรซาริโอขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นเดิมคืนเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2529 แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนน เฮกเตอร์ คามาโช ชิงแชมป์ไม่สำเร็จ จากนั้น เขาหันไปชิงแชมป์รุ่นเดียวกันนี้ของสมาคมมวยโลกเมื่อ 26 กันยายน พ.ศ. 2529 ชนะน็อค ลิฟวิงสโตน เบรมเบิล ยก 2 ได้แชมป์มาครอง แต่ป้องกันตำแหน่งได้แค่ครั้งเดียว ก็เสียแชมป์ไปเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2530 แพ้น็อค ฮูลิโอ ซีซาร์ ชาเวซ ยก 11

หลังจากเสียแชมป์ โรซาริโอชิงแชมป์โลกรุ่นเดิมคืนได้สำเร็จเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2532 โดยชิงแชมป์ที่ว่าง ชนะน็อค แอนโทนี โจนส์ ยก 6 แต่พอป้องกันแชมป์ครั้งแรกก็เสียแชมป์ แพ้น็อค ฮวน นาซาริโอ คู่ปรับเก่า ยก 6 เมื่อ 4 เมษายน พ.ศ. 2532 จากนั้น เขาได้เลื่อนรุ่นไปชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์เวลเตอร์เวทของสมาคมมวยโลก เมื่อ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2534 ชนะน็อค ลอเรตโต การ์ซา ยก 3 ได้แชมป์มาครอง แต่พอป้องกันแชมป์ครั้งแรกก็เสียแชมป์ไปอีกเมื่อ 10 เมษายน พ.ศ. 2535 แพ้น็อค อากิโนบุ ฮิรานากะ ยก 1 หลังจากเสียแชมป์ โรซาริโอไม่ได้ชิงแชมป์โลกอีก แต่ก็สามารถคว้าแชมป์ WBA Fedecentro รุ่นไลท์เวลเตอร์เวทมาครองได้เมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 ชนะคะแนน โรเจอร์ เบนิโต แล้วขึ้นชกอีกเพียง 2 ครั้ง หลังจากที่ชกชนะน็อค ฮาโรลด์ เบนเน็ต ยก 2 เมื่อ 25 กันยายน พ.ศ. 2540 โรซาริโอก็แขวนนวมไป